రాజయోగం -II

రాజయోగం అంటే ‘శక్తి ఆవాహన’:

ప్రకృతిలో శక్తి ఎల్లెడలా వ్యాపించి ఉంటుంది. ఇది అనేక రూపాలలో ఉంటుంది. ఉష్ణశక్తి, విద్యుచ్ఛక్తి, స్థితిశక్తి, గతిశక్తి, కాంతిశక్తి, యాంత్రికశక్తి మొదలైనవి. ఐతే ఈ శక్తులన్నింటికీ మూలం ఒకటే. ఒకే శక్తి వివిధ రూపాలు పొందినది. ఒక రూపంలో ఉన్న శక్తి మరో రూపంలోకి మారుతూ ఉంటుంది. ఏ రూపంలో ఉన్న శక్తి ఎంత పరిమాణంలో ఉన్నా, మొత్తం శక్తి యొక్క పరిమాణం మాత్రం స్థిరం. అది పెరగటం కానీ తగ్గటం కానీ జరగదు.

శక్తి నిత్యత్వ నియమం: శక్తిని కొత్తగా సృష్టించలేము. ఉన్న శక్తిని రూపుమాపలేము. మొత్తం శక్తి యొక్క పరిమాణం ఎల్లప్పుడూ స్థిరం. బహురూపాలలో ఉండే శక్తిని కేవలం ఒక రూపంలో నుండి మరో రూపంలోకి మాత్రమే మార్చగలం. ఇదే ‘శక్తి నిత్యత్వ నియమం’.

రాజయోగం కూడా ఈ శక్తి నిత్యత్వ నియమాన్ని అనుసరించే నిర్మించబడినది. మనసు ద్వారా జగత్తులో ఎల్లెడలా పరివ్యాప్తమై ఉన్న శక్తిని ఆవాహన చేసి ఆ శక్తిని మనకు కావలసిన మరో శక్తి రూపంలోకి మార్చుకుంటాం. ఈ విధంగా మనస్సు ద్వారా శక్తిని ఆవాహన చేసే విధివిధానాలను వివరించేదే రాజయోగం.

యశస్సు, సంపద, విజయం, అధికారం, భోగం ఇత్యాది రాజయోగలక్ష్యాలు శక్తి యొక్క వివిధ రూపాలే. శక్తి ఆవాహనా సాధనమైన మనస్సుకూడా శక్తి యొక్క రూపమే. అలాగే విధి కూడా శక్తి స్వరూపమే. అంటే మనస్సు ద్వారా ఆవాహన చేయబడిన శక్తిని రాజయోగ లక్ష్యాలైదింటిలో మనకు కావలసిన రూపానికి లేక రూపాలకు మార్చుకుంటాం. శక్తి ఆవాహన చెందిన బలీయమైన మనస్సుతో చేసిన సంకల్పాలకు విధిరూపంలో ఉన్న శక్తి అనుకూలత చెంది, ఆ సంకల్పాలు విజయవంతం అవటంతో మనకు రాజయోగ లక్ష్యాల రూపంలో ఉన్న యశోసంపదాది శక్తి రూపాలు సమకూరతాయి.


రాజయోగం అంటే తపస్సు:

మనస్సు ద్వారా శక్తిని ఆవాహన చేసి దానిని ఏ విధంగానూ రూపాంతరం చెందించని పక్షంలో అది తపశ్శక్తిగా మనలోనే ఉంటుంది. ప్రాచీన భారతంలోని ఋషులు ఈ విధంగానే తపశ్శక్తిని ఆర్జించేవారు. దానిని అనుభవింపదగిన భౌతికరూపాలలోకి మార్చుకోకుండా నిరాడంబరజీవన విధానంతో కాపాడుకుని అవసరాన్ని బట్టి తగిన సమయంలో లోకకళ్యాణార్ధమే వినియోగించేవారు. అసురులు అలాకాక తాము ఆర్జించిన తపశ్శక్తిని మితిమీరిన భోగాలకు, దుష్ట కార్యాలకు, పరపీడనకు వినియోగించి చివరకు శక్తి అంతా క్షీణించి, తిరిగి ఆ శక్తి స్వరూపమే అయిన విధి చేతిలోనే వంచితులై పతనమయ్యేవారు.

(ఆర్జించిన శక్తిని ఏ విధంగా ఉపయోగించాలనేది రాజయోగ పరిధిలోకి రాదు. అది కర్మయోగ పరిధిలోని విషయం. శక్తిని ఏ విధంగా ఆర్జించాలనే విషయాన్ని మాత్రమే రాజయోగం చర్చిస్తుంది. అందుకొరకు చేయవలసిన సాధనను మాత్రమే, అనుసరించవలసిన విధివిధానాలను మాత్రమే రాజయోగం చర్చిస్తుంది.)


రాజయోగం అంటే విధిని అనుకూలింపచేసుకోవడం:

విధిని గురించి నాస్తికుల వద్ద ప్రస్తావిస్తే ఇంతవరకూ దైవంతోనే వేగలేకపోతున్నాం మళ్ళీ ఈ విధి ఒకటా అని పరిహసిస్తారు.

పాజిటివ్ గా అయితే కొందరు ఈ విధిని ‘అదృష్టం’ అంటారు. కొందరు ‘కలసిరావడం’ అంటారు. అదే నెగెటివ్ గా అయితే కొందరు దీనిని ‘దురదృష్టం’ అంటారు. కొందరు ‘ఖర్మ’ అంటారు. మరికొందరు ‘తలరాత’ అంటారు. ఎవరు ఏమన్నా మానవాతీతంగా దైవం తరువాత ఇంకా ఖచ్చితంగా చెప్పాలంటే దైవంకన్నా కూడా ఎక్కువగా మానవజీవితాన్ని ప్రభావితం చేస్తూ ఉన్న అంశంగా మనం ఈ విధిని గుర్తించవచ్చు.

ఈ విధి శక్తి స్వరూపం. మానవుడు ఐహికంగా ఔన్నత్యాన్ని సాధించాలన్నా లేక ఇహలోక జీవితంలో ఏ విధమైనటువంటి విజయాన్ని సాధించాలన్నా కూడా ఈ విధి అనుకూలించినపుడు మాత్రమే చేయగలడు. విధి సహకారంలేనపుడు మానవుడు చిన్న విషయంలో కూడా విజయాన్ని సాధించలేడు. ఈ విధి మానవుడిని అందలాలు ఎక్కిస్తుంది; అదఃపాతాళానికి అణగద్రొక్కుతుంది. యశోవంతుణ్ణీ చేస్తుంది; అనామకుణ్ణి చేస్తుంది. అంతులేని భోగాలలో ముంచిలేపుతుంది; చిత్రవధ చేసి చంపుతుంది. అనేక మహత్తర విజయాలనందిస్తుంది; ఇసుమంత సామర్ధ్యం లేని నిర్వీర్యుణ్ణి చేస్తుంది. కుబేరుణ్ణి చేస్తుంది; కుచేలుణ్ణీ చేస్తుంది. పండితుణ్ణి చేశ్తుంది; పరమశుంఠనూ చేస్తుంది.

ఐతే ఇవేవీ కూడ యాదృచ్ఛికంగా జరగవు. మన యెడల విధియొక్క ఆగ్రహానుగ్రహాల ననుసరించి మాత్రమే జరుగుతాయి. దీనివలననే మనం ఈ విధిని కాళి, చండి, దుర్గ మొదలైన శక్తి రూపాలలో పూజిస్తుంటాము. అంటే ఇంతకు ముందే చెప్పినట్లుగా ఇది ఒక రకంగా శక్తి ఉపాసన. దైవారాధనకు, శక్తి ఉపాసనకు ఉన్న తేడాను మనం ఈ విధంగానే గుర్తించాలి. మన యెడల ప్రసన్నమైన విధి మనకెన్నో వరాలను ఇస్తుంది. ప్రధానంగా మన సంకల్పాలు విజయవంతమయ్యే రూపంలోనే అదంతా ఉంటుంది.

ఈ విధంగా కొన్ని సాధనల ద్వారా విధిని ప్రసన్నం చేసుకోవచ్చు. శాక్తేయులు చేసే శక్తి ఆరాధన మరియు తాంత్రికులు చేసే క్షుద్ర సాధనలవంటివి కావు ఇవి. సామాన్యజనులందరూ ఆచరించదగిన అతి సాధారణమైన ఆచరణలు. ఈ సాధనలను వివరించేదే రాజయోగం.

...(మిగతా విషయం తరువాతి టపాలలో)